Lord God,
Keep us in the right track on the race of life. Continue to give us strength and wisdom while running to get the prize of Your ultimate love. Send us people that will serve as my co-runners so we will never get tired of running alone. In case, I feel tired of running and finding the right direction, support and carry me.
Lord, I know this race is not easy, I know the track that I am taking in is different category, so give me enough focus to achieve my goals nor to get distracted by the short-cuts and detours that will lead me to other track. I also pray for your guidance as my coach to finish the race well and with all of my hearts.
Lastly, I hope that my cheerleaders and supporters whose watching me while I am in the race track will continue to support and understand the different race that I am taking in.
AMEN.
Linggo, Disyembre 9, 2012
Biyernes, Mayo 25, 2012
PAG - saGALA
Sta. Cruzan o ang popular sa tawag na SAGALA ay isa sa mga pinakaaabangan ng mga tao tuwing Mayo, sa probinsya gaya ng Bikol ang mga sumasagala ay mga dayong bisita mula sa iba’t ibang parte ng bansa mga bakasyonista na ang mga magulang ay taga roon sa lugar na iyon.
Noong ako ay pitong taong gulang napasabak kaming magpipinsan sa isang sagala dahil na rin ika 50th na kaarawan ng aking lola at isabay mo pa ang fiesta. Dahil na nga sa selebrasyon sa buwang iyon napilitan kaming pamilya na umuwi lahat ng probinsya para makisaya sa isang linggong puno ng kainan at kasiyahan. Tandang tanda ko pa banong bano ako sa video cam noong mga panahong iyon dahil sa video coverage.
Mabalik sa sagala, dahil kami nga ay galing Batangas naisipan na isali kami sa sagala, bagong mukha kasi ang kailangang makita ng mga tao, ang kapatid ko ang Reyna Elena ang pinsan ko ang Escort at ako at yung isa kong pamangkin ang mga alalay. Ewan ko ba ang sagalang iyon ay todo pinaghandaan parang kasal ang nangyari may photo and video coverage at todo effort ang aking pumanaw na tiyuhin sa pag aayos ng aming arkong talagang kakaiba sa lahat dahil na din sa ilaw at desenyo nito.
Masaya naman sumagala pero may mga bagay talagang hindi masaya sa sagala. Una ang mahabang lakarin na parang may ALAY LAKAD dahil nga hindi pa naman high tech noong mga panahong iyon ang sagala ay literal na SAGALA, gala kayo ng gala habang nakasuot ng mga damit na di komportable, isipin nyo nalang na dapat magala nyo ang buong barangay para ipakita ang mga bisita sa darating na fiesta.
Pangalawa pilit kang ngingiti kahit init na init ka na sa suot mong barong o saya, oo tama yang inyong nababasa bawal magsimangot habang naglalakad dapat laging GALAK na GALAK ang itsura, laking awa ko nalang sa aking ate dahil ang kanyang damit ay medyo malaki at madaming patong, iniisip ko noong panahong iyon na baka mahimatay sya sa init ng kanyang damit. Hindi lang pala damit ang nagpapainit sa iyong katawan pati na din ang mga ilaw na todo nakatapat sayo dahil may video coverage. Tagaktakan ang pawis, punas doon, punas dito. Partida pati pag inom ng tubig ay hindi naming naranas habang naglalakad, kendi lang ang aming sandigan.
Pangatlo kakaway ka na para bang kakilala mo yung mga tao sa paligid. Dahil nga na saiyo ang mata ng mga tao bawal kang SNOB kaway lang ng kaway, tango lang ng tango. Para kang dibateryang laruan na pinapagalaw ng mga tao sa paligid.
At panghuli dahil pagod na pagod ka na sa PAGsaGALA, minsan maaksidente ka ng hindi mo inaasahan. Sa aking parte dahil nga ako ay isang alalay ng Reyna Elena ako ang may hawak ng kanyang napakaHABANG KAPA syempre nasa likod ako noon hindi ko na kinaya ang haba ng nilakad naming napatigil ako habang ang lahat ay naglalakad, hindi ko naalala na ang arko pala na aming kinalalagyan ay tinutulak kaya yun alam nyo na ang nangyari, oo nakasuot ako sa ilalim ng umaandar na arko. Nakakahiya pero hindi ko na inisip ang hiya kasi inis na inis na ako sa pagod tumugil naman ang arko pero huli na nasa ilalim na ako, todo pang aasar ang inabot ko sa aking mg ISIP BATANG mga Pinsan dahil sa nangyari mabuti nalang di ako nakuhanan ng video camera kasi kung nagkataon makakasama pa ako sa BITOY’s Funniest Video.
Sta. Cruzan o Sagala, sa relihiyosong pananaw paghahanap ito ng krus ni Hesus nina Reyna Elena at ng anak nyang si Constantino, sa aking pananaw naman isa ito sa mga pinakahihintay ng lahat pero kung titingnan isa itong matinding sakripisyo para lang mapasaya ang ibang tao kahit sa isang saglit man lamang.
Noong ako ay pitong taong gulang napasabak kaming magpipinsan sa isang sagala dahil na rin ika 50th na kaarawan ng aking lola at isabay mo pa ang fiesta. Dahil na nga sa selebrasyon sa buwang iyon napilitan kaming pamilya na umuwi lahat ng probinsya para makisaya sa isang linggong puno ng kainan at kasiyahan. Tandang tanda ko pa banong bano ako sa video cam noong mga panahong iyon dahil sa video coverage.
Mabalik sa sagala, dahil kami nga ay galing Batangas naisipan na isali kami sa sagala, bagong mukha kasi ang kailangang makita ng mga tao, ang kapatid ko ang Reyna Elena ang pinsan ko ang Escort at ako at yung isa kong pamangkin ang mga alalay. Ewan ko ba ang sagalang iyon ay todo pinaghandaan parang kasal ang nangyari may photo and video coverage at todo effort ang aking pumanaw na tiyuhin sa pag aayos ng aming arkong talagang kakaiba sa lahat dahil na din sa ilaw at desenyo nito.
Masaya naman sumagala pero may mga bagay talagang hindi masaya sa sagala. Una ang mahabang lakarin na parang may ALAY LAKAD dahil nga hindi pa naman high tech noong mga panahong iyon ang sagala ay literal na SAGALA, gala kayo ng gala habang nakasuot ng mga damit na di komportable, isipin nyo nalang na dapat magala nyo ang buong barangay para ipakita ang mga bisita sa darating na fiesta.
Pangalawa pilit kang ngingiti kahit init na init ka na sa suot mong barong o saya, oo tama yang inyong nababasa bawal magsimangot habang naglalakad dapat laging GALAK na GALAK ang itsura, laking awa ko nalang sa aking ate dahil ang kanyang damit ay medyo malaki at madaming patong, iniisip ko noong panahong iyon na baka mahimatay sya sa init ng kanyang damit. Hindi lang pala damit ang nagpapainit sa iyong katawan pati na din ang mga ilaw na todo nakatapat sayo dahil may video coverage. Tagaktakan ang pawis, punas doon, punas dito. Partida pati pag inom ng tubig ay hindi naming naranas habang naglalakad, kendi lang ang aming sandigan.
Pangatlo kakaway ka na para bang kakilala mo yung mga tao sa paligid. Dahil nga na saiyo ang mata ng mga tao bawal kang SNOB kaway lang ng kaway, tango lang ng tango. Para kang dibateryang laruan na pinapagalaw ng mga tao sa paligid.
At panghuli dahil pagod na pagod ka na sa PAGsaGALA, minsan maaksidente ka ng hindi mo inaasahan. Sa aking parte dahil nga ako ay isang alalay ng Reyna Elena ako ang may hawak ng kanyang napakaHABANG KAPA syempre nasa likod ako noon hindi ko na kinaya ang haba ng nilakad naming napatigil ako habang ang lahat ay naglalakad, hindi ko naalala na ang arko pala na aming kinalalagyan ay tinutulak kaya yun alam nyo na ang nangyari, oo nakasuot ako sa ilalim ng umaandar na arko. Nakakahiya pero hindi ko na inisip ang hiya kasi inis na inis na ako sa pagod tumugil naman ang arko pero huli na nasa ilalim na ako, todo pang aasar ang inabot ko sa aking mg ISIP BATANG mga Pinsan dahil sa nangyari mabuti nalang di ako nakuhanan ng video camera kasi kung nagkataon makakasama pa ako sa BITOY’s Funniest Video.
Sta. Cruzan o Sagala, sa relihiyosong pananaw paghahanap ito ng krus ni Hesus nina Reyna Elena at ng anak nyang si Constantino, sa aking pananaw naman isa ito sa mga pinakahihintay ng lahat pero kung titingnan isa itong matinding sakripisyo para lang mapasaya ang ibang tao kahit sa isang saglit man lamang.
Lunes, Abril 2, 2012
When a Lasalle Brother TOUCHED a heart!
Dear Eugene,
I also miss you. Leaving De La Salle Lipa and the many good people who are there was not easy for me, but I think going back home was the right thing for me to do. If I would have had my "Lipa experience" a few years ago, I probably would have stayed on for another year. As it is, I have many, many fond memories, and lots of those memories include you and the other aspirants. Times like the Masses, visiting the Vocation Office, gathering at the Brothers' residence (especially on my last evening in Lipa), and just meeting on campus by chance and chatting for a couple minutes.
You are a good man, Eugene! I've probably told you that before, because it's true. You have a bright future in your life, whether it will be as a Brother (yea!) or in some other way of life where the good Lord may lead you. Wherever your life choices will take you, Eugene, be assured that you have my support for your happiness. I am proud of you!.
I hope we can stay in touch from time to time, to keep each other up-to-date with what's happening in our lives. Take care of yourself, and be a strong support for the other aspirants and for SIKAT. I'm looking forward to seeing you again, sometime, somewhere!
Your friend and Lolo Brother,
Bro. Carl
P.S. Your English is fine; just keep using it whenever you can.
|
Linggo, Abril 1, 2012
A Letter to Brother Lolo
To my favorite Brother / Lolo,
First of all I want to say thank you, for visiting us here in the Philippines especially staying in De La Salle Lipa Community; it is a pleasure to be with you almost a year. Time passed so quickly and I know this time will come, that you’ll be leaving and go back to your native land. I will surely miss our time together, the 12:10 masses and also the chat every time I visit you and the brothers in the house for dinner. I’ll also miss your bright smile in your face and your voice while calling or shouting my name in the hallway. I really appreciate your efforts to visit us in the vocation office to check us if we’re okay, to join us in a Taize’ session, to gave us “BLESSINGS” after mass, and also to visit and have a talk in SIKAT. These simple deeds will be forever cherished and treasured in our minds and hearts.
Thank you for always showing your full support to me like attending a film showing that you almost got hungry because of technical difficulties, watching my film even it is in Filipino Version (now I have subtitle on it) and even cheering me up when I find my day stressful and down.
I am happy to be part of your journey here in the Philippines. I will surely miss our bonding moments, our chat every time we meet. Thank you for always listening to my stories, even my English is not really good. I am always challenged to enhance my communication skills so that if we meet again I am confident to share my thoughts and feelings. I will always remember the day that you said that you are very proud of me, that’s why you share my story of trials and winnings to your American friends when they visited you last Vocation Summit.
Brother Carl, I really appreciate each time we shared together, you are one of my idols and even inspiration in pushing through my dream to be a Brother or even a Lasallian Volunteer someday. You touched many lives even smiles from the faces of our SIKAT KIDS. I know this day will come that you’ll be leaving and a part of me will be left behind by our special and happy moments together. I hope you’ll take care of yourself and I promise that I will pursue my dreams because there are people like you, who believe that I can. Thank you very much Brother, I will always dedicate my success to God and also to you. Have a nice trip Brother Carl, keep in touch.\
Till we meet again! I promise I gonna visit you in Philadelphia once I became a Lasalle Brother.
In St. Lasalle,
EUGENE
Sabado, Disyembre 31, 2011
SALAMAT sa 2011, sa 2012 ULIT!
Lord, salamat po sa nagdaan na taon, salamat at sasalubingin ko ang taong 2012 na may 10 mga daliri sa kamay, maayos na pandinig, at medyo OK na paghinga.
Salamat sa mga simpleng bagay na nagiging ektra ordinaryo gawa ng mga taong nakapaligid sa akin, sa mga taong nagiging inspirasyon, sa mga kaibigan na laging handang magpasaya o kaya dumamay sa luha.
Salamat po sa mga gurong walang sawang nagbibigay ng karunungan sa amin, lalo na ang mga gurong nagbibigay ng oras at kalinga sa amin sa tuwing kami ay nangangailangan ng tulong.
Salamat po sa pagbibigay sa akin ng mga estudyante sa SIKAT na nagtuturo din sa akin ng mga bagay bagay sa realidad ng buhay.
Salamat sa mga gumagabay sa akin, sa mga taong laging bukas ang pintuan at pati na din mga bintana sa tuwing nangangailangan ako ng tulong.
Lord, madami po akong dapat na ipagpasalamat sa inyo, ang mga pagsubok na nakalatag sa akin, ang mga sagot at mga paraan para malampasan ko ang mga pagsubok na iyon.
Salamat po sa mga taong hindi ako iniiwan sa oras na nawawala ako sa landas, sa tuwing naliligaw ako patungo sa inyo.
Salamat sa mga pagkakataong binigyan nyo ako ng panahon para malaman ko kung sino ang totoo, at kung sino ang mga taong hindi tunay sa akin.
Salamat po Lord, sa aking pamilya lalong lalo na ang aking ATE na nagtatrabaho sa DUBAI, alam kong dagdag pa ako sa mga KRUS nya sa buhay, salamat at di nyo sya binigyan ng sakit o kung ano mang makakasama sa kanya.
2011, na po siguro ang taon kung saan mas nakilala ko kung sino ako, ang taong mas alam ko na ang gusto ko at ang taong nagpapatibay sa akin bilang anak mo, Lord, sa tuwing tatawag ako sayo alam kong lagi kang nandyan. Pag may hiling ako di mo man ibigay ng ON-TIME pero binibigay mo sya ON PERFECT TIME.
Lord, ngayon darating na 2012 marami nanamang pagsubok akong kakaharapin, malapit na ang aking pagtatapos sa KOLEHIYO at sobra akong natatakot na harapin ang katotohanan na may mas malaking UNIBERSIDAD ng buhay ang aking papasukin, kung ano man po ang mangyayari ipapaubaya ko na po sa inyo.
2012 na mamaya, Bagong Taon nanaman!
Lord, huwag nyo po ako, kaming pababayaan.
Lord, huwag nyo po ako, kaming pababayaan.
.
Miyerkules, Nobyembre 16, 2011
Paalam aking kaibigan, kapatid at minamahal
Isang araw nanaman ang lumipas,
pakiramdam ko madami na namang oras ang aking napalampas,
ang mga oras na sana nasabi kong mahal kita,
mga oras nasabi kong hindi ko na kaya
at mga oras na sana’y masasabing paalam na.
Paano nga ba sasabihin ang mga ito kung ang katotohanan naman ay ako’y di sayo?
Paano nga ba bibigkasin ang mga letra at kataga kung ikaw naman ay di sa akin nagsusumamo.
Paalam aking kaibigan, kapatid at minamahal
Ibabaon ko nalang sa limot ang aking nadarama
Kung tatanda man akong mag isa, nawa’y ikaw din
Para sa ating muling pagkikita ay ngingiti pa rin.
Mahirap magpalaki ng MAGULANG
Sa araw araw nalang na ginawa ng Diyos, ewan ko ba isang challenge na sa akin ang pag uwi sa aming bahay, mas gusto ko pang matulog sa ibang bahay o kaya magpagabi sa daan o sa school dahil na din sa aking mga magulang. Nakakabarena ng ulo na dadatnan mo sa bahay ang mga magulang mo na daig mo pa ang araw araw na may FIGHT nina Pacquiao at Marquez. Sa amin bahay lang ata walang CEASEFIRE sa bungangaan, ewan ko ba parehas naman silang may pinag aralan pero ewan ko ba bakit sila ganun? Minsan iniisip ko nalang na ako ay chinachallenge ng Panginoon sa ganitong mga scenario. Nakakahiya man isipin sa gulo ng pamilya ko ay inilalabas ko through the world wide web, wala naman ako masabihan sa amin, ayaw kong kimkimin ang lahat baka mabaliw ako. Ayaw ko mang aminin, ang aming ama ay isang taong pinaka yayamutan ko sa aking buhay bukod sa pagbibigay ng pinakaSUMPANG pangalan sa aking buhay, ay ginagawa nyang imperyerno ang aking/ aming buhay sa raw araw nalang. Kung tutuusin mas MAHAL pa nya ang kanyang PERA kesa sa aming pamilya nya. Ang nanay ko naman ang PINAKAMARTYR na ina sa buong mundo kakarumi sa super martyr pwede na syang gawan ng dambana sa harap ng bahay namin.
Obligasyon ng magulang na maging maayos ang kanilang anak pero paano nila magagampanan ang ganung task kung sino mismo ay magulo pa sa kulot at patay na buhok. Paano nga ba tutuwirin ang mga PAKONG LIKO sa pamamagitan lang ng iyong hinliliit? Minsan na iisip ko masarap kaya ang pakiramdam na mag isa ka nalang sa buhay, yung tipong ikaw mag isa sa bahay, yung tipong tahimik ka sa loob ng bahay. Medyo ako ngayon ay nag iisip para sa aking sariling kapakanan. SOBRANG tadtad lang ako ng mga balang ligaw habang sila ay nagdidiskusyon sa pera, nagkakagulo dahil sa pera at halos magpatayan dahil sa pera. Nagtataka ako bakit ba sila nag aaway sa pera? eh ang tanong may pera ba kami? HALA nakakagulo.
Obligasyon ng ama na mag bigay sa pamilya pero ang case dine ay di nga sya ganun as in saan ka nakakita ng ama na SINISINGGIL ang sariling PAMILYA... napaka ABNORMAL na gawain.
Sa aking paglaki, sa pagtanda, ayaw kong magaya sa ganitong PAMILYA, ayaw kong maging katulad ng aking AMA. Ayaw kong maging sya kahit isang percent lang, kung pwede lang akong magpapalit ng PANGALAN NAGAWA KO NA. Siguro ako pa rin ang lalabas na masama dahil sarili kong magulang di ko matanggap, pero kung kayo ang nasa kalagayan ko , maiisip nyo din ito.
Ngayon para akong nasa isang battle field, wala akong dalang armas kung di ang ballpen ko at ang aking utak, habang sila ay pinaliligiran na ako. Mas gugustuhin ko pang mamatay sa giyera na magsaksak sa sariling ballpen kesa mamatay ng unti unti sa balang pinakakawalan ng aking mga magulang.
NAPAPAGOD na AKO
NAGSASAWA na ako
GUSTO KO NG PAGBABAGO!
________________________________________________________
Mahirap MAGPALAKI NG MAGULANG!
Super sa HIRAP!
Obligasyon ng magulang na maging maayos ang kanilang anak pero paano nila magagampanan ang ganung task kung sino mismo ay magulo pa sa kulot at patay na buhok. Paano nga ba tutuwirin ang mga PAKONG LIKO sa pamamagitan lang ng iyong hinliliit? Minsan na iisip ko masarap kaya ang pakiramdam na mag isa ka nalang sa buhay, yung tipong ikaw mag isa sa bahay, yung tipong tahimik ka sa loob ng bahay. Medyo ako ngayon ay nag iisip para sa aking sariling kapakanan. SOBRANG tadtad lang ako ng mga balang ligaw habang sila ay nagdidiskusyon sa pera, nagkakagulo dahil sa pera at halos magpatayan dahil sa pera. Nagtataka ako bakit ba sila nag aaway sa pera? eh ang tanong may pera ba kami? HALA nakakagulo.
Obligasyon ng ama na mag bigay sa pamilya pero ang case dine ay di nga sya ganun as in saan ka nakakita ng ama na SINISINGGIL ang sariling PAMILYA... napaka ABNORMAL na gawain.
Sa aking paglaki, sa pagtanda, ayaw kong magaya sa ganitong PAMILYA, ayaw kong maging katulad ng aking AMA. Ayaw kong maging sya kahit isang percent lang, kung pwede lang akong magpapalit ng PANGALAN NAGAWA KO NA. Siguro ako pa rin ang lalabas na masama dahil sarili kong magulang di ko matanggap, pero kung kayo ang nasa kalagayan ko , maiisip nyo din ito.
Ngayon para akong nasa isang battle field, wala akong dalang armas kung di ang ballpen ko at ang aking utak, habang sila ay pinaliligiran na ako. Mas gugustuhin ko pang mamatay sa giyera na magsaksak sa sariling ballpen kesa mamatay ng unti unti sa balang pinakakawalan ng aking mga magulang.
NAPAPAGOD na AKO
NAGSASAWA na ako
GUSTO KO NG PAGBABAGO!
________________________________________________________
Mahirap MAGPALAKI NG MAGULANG!
Super sa HIRAP!
Mag-subscribe sa:
Mga Post (Atom)